In memoriam Richard Komdeur, geboren 24 april 1944, overleden 23 maart 2016
Bestuur en leden van T.T.V. Reflex zijn geschokt en verbijsterd door het bericht van het plotselinge overlijden, op 72-jarige leeftijd, na een relatief korte periode van ziekte, van onze
oud-voorzitter tevens erelid Richard Komdeur, binnen de club beter bekend als Mister Reflex !
Dankzij vooral Richard en Wiebe van der Zee (oud-trainer) bestaat T.T.V. Reflex nog steeds, zeker weten. Het was op aandringen van Wiebe dat Richard begin 1988, na het opstappen van het voltallige toenmalige bestuur (alleen de penningmeester handelde de nog lopende zaken af), het initiatief nam om een doorstart te maken.
Richard werd voorzitter en benaderde Piet Veldhuis om ook bestuurslid te worden. Hennie Huitink werd daarna aangetrokken als bestuurslid en in het najaar van hetzelfde jaar werd ikzelf, Jan Jolink, door Richard gevraagd om penningmeester te worden. Reflex leefde weer aan alle kanten!
In 1990 verhuisde Reflex van de Doetinchemseweg naar het prachtige eigen onderkomen aan de Hovenstraat, dit zeer tot genoegen van alle leden maar zeer zeker ook van Richard. Wethouder Ikink verrichtte de opening samen met ons jeugdlid Remco Hiddink. De club bloeide in die dagen als nooit tevoren en het aantal leden schoot omhoog naar bijna 60.
In 1996 vierden we het 25-jarig bestaan van T.T.V. Reflex in onze eigen, prachtig versierde, zaal met een druk bezochte receptie. Bas den Breejen van de NTTB had een prachtige tentoonstelling over tafeltennis ingericht en ’s-avonds was er een feestavond voor bestuur, leden en introducees.
Wat ik ook nooit meer zal vergeten waren de legendarische ‘Nachten van Reflex’ waarbij de jeugdleden (toen ongeveer 20) ’s-nachts in de zaal mochten slapen. Trainster Inge Wevers ging er gewoon tussen liggen in haar slaapzak terwijl Richard en ik in de kantine op de vloer probeerden te ‘slapen’. Dat lukte natuurlijk voor geen meter met alle herrie die er was! De volgende morgen was er dan een gezamenlijk ontbijt waarna er meestal een speurtocht werd gehouden. Ook hebben we een paar keer een dropping georganiseerd.
In latere jaren hebben we ook een keer op een Avond van Reflex een playbackwedstrijd georganiseerd waaraan alle jeugdleden mee mochten doen. Als verrassing traden Richard en ik op als George Baker en Nelleke met het lied Una paloma blanca. Grote hilariteit uiteraard, ik in een leren jas en met een gitaar als George Baker en Richard in een rokje, met prachtige roze panties en een blonde pruik als zangeres Nelleke. Helaas wisten de meeste jeugdleden niet wie George Baker was maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben die avond wat afgelachen, vooral van tevoren in de kleedkamer toen Richard met het aantrekken van de panties door Nellie geholpen moest worden!
Het is bijna niet te doen om alle verdiensten van Richard (en ook van zijn vrouw Nellie) in het kort te benoemen maar ik ga het toch proberen. Iedere maand werd er uiteraard bij 1 van de bestuursleden thuis vergaderd.
Verder maakte Richard samen met Nellie de zaal iedere maand schoon en dat ging toen nog met emmers water en een schrobber! Dit kostte beiden elke maand een hele zaterdagmiddag. Nellie was daarnaast ook de vaste schoonmaakster die steevast elk jaar een stel moeders bij elkaar trommelde om alle ramen aan de buitenkant ook een keertje goed te wassen!
Richard zorgde dat de kantinevoorraad op peil bleef en was ook de materiaalman van de club.
De ledenadministratie deed hij er ook nog even bij.
Hij speelde zelf niet onverdienstelijk in de recreantencompetitie en bezocht trouw de trainingen.
In de beginjaren waren er ook nog de bedrijfstoernooien en het kindertafeltennisfeest niet te vergeten. Richard regelde dit allemaal samen met de andere bestuursleden!
Aan het eind van ieder (financieel) jaar hadden we behoorlijk wat geld in kas door het door de gemeente toegestane onderverhuren van onze zaal aan o.a. de volksdansclub, de judoclub, de aerobicsclub enz. (De contacten met de huurders werden natuurlijk ook door hem verzorgd).
Dan kwam Richard voor de Algemene Ledenvergadering steevast bij me langs om te overleggen wat we nog nodig hadden om er voor te zorgen dat we niet teveel geld in kas kregen. Hij had het idee dat de gemeente hierover vragen zou gaan stellen wat gelukkig nooit gebeurd is.
Mede dankzij hem hadden we op een gegeven moment 6 nieuwe tafeltennistafels, telborden, een ballenkanon, een koffiezetapparaat, een koelkastje, 15 kantinestoelen en een prima boenmachine aangeschaft waardoor het schoonmaken voor hem en Nellie veel gemakkelijker werd.
In juni 2005 is Richard afgetreden als voorzitter en als bestuurslid na een periode van maar liefst 17 jaar! In datzelfde jaar werd hem tijdens de feestmiddag bij Erve Kots in Lievelde het erelidmaatschap van Reflex voor zijn vele verdiensten door mij als zijn opvolger aangeboden.
Het erelidmaatschap krijg je bij Reflex niet zomaar, daar moet je wel wat voor doen! En dat heeft Richard zeker gedaan.
Mei 2007 is Richard met zijn Nellie teruggekeerd naar het Hoge Noorden om daar samen een nieuwe toekomst op te bouwen op hun beider geboortegrond. Met gemengde gevoelens hebben wij toen voor de op een na laatste keer afscheid van hem genomen.
De laatste keer was helaas deze week de 29ste maart. Op de rouwkaart staat de treffende tekst:
“Hoe de wind waait in je leven kan je niet bepalen, maar hoe je de zeilen zet bepaal je zelf”
Moge Richard rusten in vrede!
Wij wensen Nellie en de kinderen en kleinkinderen veel sterkte en kracht toe in de komende periode!
Jan Jolink
31 maart 2016